Zambia

De tijd gaat zo snel! Dat ik in Zuid afrika was lijkt alweer zoooo lang geleden. Ik ben alweer 3 weken in Zambia nu en heb nog maar 1 week te gaan...
Ik verblijf hier in Zambia in het stadje Livingstone. We slapen met alle vrijwilligers in een super mooi en gezellig hostel. De eerste week waren we met 14 vrijwilligers, nu zijn we nog maar met z'n 7en, maar het is een geweldige groep! Allemaal jongeren van mijn leeftijd van over heel de wereld.

De eerste paar dagen bestonden uit kennis maken met iedereen, de stad verkennen en een introductie over het vrijwilligersproject.
Zoveel nieuwe indrukken, nieuwe gewoontes, nieuwe mensen, nieuw eten. En wat is het hier heet! Elke dag is het zo'n 35 graden. Ondertussen ben ik er wel aan gewend, maar je voelt je nooit schoon hier. Al is het niet door het zweet, dan is het wel door het zand en stof hier. Sinds een week ongeveer is het regenseizoen begonnen, en regent en onweert het elke dag ongeveer een uur heel heftig. Dan koelt het wel wat af maar daarna schijnt vaak meteen de zon weer. Als het regent is trouwens meteen alles ontregeld. De straat is een grote rivier, 'huizen' (lees: hutjes) lopen onder water, de stroom valt uit.. We hebben trouwens sowieso hier 5 dagen per week gedurende 8 uur geen stroom. Best gezellig hoor in de avond als het pikdonker is.

We worden hier trouwens heerlijk verwend. Er wordt 3x per dag voor ons gekookt. Van een pizza of een hamburger, tot lokale gerechten als nchima (een soort pap van maismeel) met een soort spinazie wat je met je handen moet eten.
Ook hebben we tussen de middag, na het ochtend project, lekker 3 uur om te chillen en een duik in het zwembad te nemen. Niet verkeerd.

Maar er moet ook gewerkt worden. Elke ochtend worden we rond 8 uur met een busje naar ons project gebracht. Voor ons, het healthcare project, is dat elke dag een andere locatie. We werken of in een kliniek, of we doen home based care. In de klinieken kan iedereen die iets mankeert gewoon binnenlopen, je hoeft geen afspraak te maken, waardoor de mensen soms een paar uur moeten wachten voordat ze aan de beurt zijn. Wij als vrijwilligers helpen met temperatuur meten, bloeddruk meten (ja ik ben nu een pro in handmatig bloeddruk meten) en administatieve taken. Ook is in elke kliniek 1 dag per week baby weeg dag (elk kind tot 4 jaar moet elke maand gewogen worden om te kijken of ze nog goed groeien). Wij mogen ze dan wegen, super leuk om te doen. Op de foto kan je zien hoe het weeg apparaat er uit ziet. Verder heb ik vorige week in een kliniek 2 bevallingen mogen meemaken. Zo bijzonder!! Je lig daar als vrouw gewoon in een kamertje wat er al niet heel schoon uit zag. De bedden zijn nieteens echte bedden maar meer een soort krakkemikkige massagetafels met een plastic doek er op. Ook kon iedereen zo naar binnen kijken vanaf buiten. Wat ook vreemd was, is dat de vader niet bij de bevalling aanwezig is, die wacht gewoon thuis ofzo..Het is totaal niet te vergelijken met Nederland.

Bij home based care ga je naar een community toe, waar je bij mensen thuis langs gaat die iets mankeren. Je vraagt wat er aan de hand is en geeft advies of medicijnen, of verwijst ze door naar een kliniek als het iets is waar wij niks mee kunnen. Het is dan nog de vraag of ze daar heen gaan, aangezien het voor veel mensen lastig is om naar een kliniek toe te gaan. De dichtbijzijnde kliniek is vaak niet op loopafstand en een taxi kunnen ze niet betalen.. Dan pas merk je echt hoe arm het hier is...soms als ik er over na ga denken word ik er echt verdrietig van..
Een ander goed voorbeeld is toen we bij een jongen langs gingen die HIV positief is. Toen ik vroeg waarom hij zijn (gratis) medicijnen niet meer neemt, vertelde dat hij geen eten heeft om het mee in te nemen. Zo heftig. Toen heb ik een zak maismeel voor hem gekocht voor maarliefst 3 kwacha (25 cent), daar kan hij weer een paar dagen van leven.

Naast de healthcare projecten in de ochtend, doe je in de middag altijd een community project wat elke dag wat anders is. Reading club of math club, waarbij je naar een basisschool gaat en kinderen leert lezen of rekenen. Adult literacy club, waar we volwassenen Engels leren spreken en lezen. After school club, waar je met kinderen spelletjes doet zoals twister, touwtje springen of een potje voetbal! Je kom altijd helemaal uitgeput en vies thuis, maar het is geweldig om te doen.

Buiten het vrijwiligerswerk om is er genoeg tijd om leuke dingen te doen. Wat natuurlijk niet mag ontbreken als je in Zambia bent, is een bezoekje aan de Victoria falls, wat maar een paar kilometer hier vandaan is. Wauw! Ongelofelijk hoe veel water daar elke seconde naar beneden valt. Echt niet te geloven.. Nu snap ik waarom dit 1 van de 7 wereldwonderen is! En omdat we nu aan het eind van het droge seizoen zitten, zijn de falls nu nog op z'n kleinst. Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe het is na het regenseizoen.
Verder ben ik gister met een jetboat de Zambezi river op geweest. Met 100km per uur raasden we over het water. Je werd zeiknat als ie opeens een bocht maakte of als je over de golven van de stroomversnellingen stuiterde. Echt heel vet!

Verder heb ik nog zoveel meer gedaan, en heb ik nog steeds elke dag zoveel nieuwe indrukken, dat ik lang niet alles kan vertellen nu. Ik heb nog 1 week te gaan nu, waarin ik nog zo veel mogelijk ga genieten van alles en iedereen hier. En dan is het alweer tijd om naar huis te gaan. Ik moet er nu nog niet aan denken..(al heb ik ook stiekem wel weer zin om iedereen te zien thuis).